همکاری ۲ کاوشگر برای حل معمای ۶۵ ساله خورشید
تاریخ انتشار: ۲۸ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۷۱۰۷۵۵
کاوشگر خورشیدی پارکر و مدارگرد خورشیدی آژانس فضایی اروپا برای مقابله با یک معمای خورشیدی ۶۵ ساله با یکدیگر همکاری کردند.
به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از اسپیس، جو بیرونی خورشید بسیار داغتر از سطح آن است. دانشمندان ممکن است به کشف علت آن نزدیک شده باشند.
یک اندازهگیری پیشگامانه جدید که توسط فضاپیمای مدارگرد خورشیدی و کاوشگر خورشیدی پارکر انجام شده است، دانشمندان را بیش از هر زمان دیگری به حل یک معمای دیرینه پیرامون خورشید نزدیک کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
جو ستاره میزبان ما، یا به اصطلاح تاج آن، به رغم دورتر بودن از منبع آشکار گرمای خورشید، به طرز حیرتانگیزی داغتر از سطح خورشید است و این معمایی است که فیزیکدانان را برای حدود ۶۵ سال درگیر کرده است.
همکاری بین این دو کاوشگر زمانی امکانپذیر شد که مدارگرد خورشیدی، که توسط آژانس فضایی اروپا(ESA) اداره میشود، چندین مانور فضایی انجام داد. این مانورها به فضاپیما اجازه داد تا خورشید و کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا را به طور همزمان رصد کند. در نهایت، این کار امکان مشاهدات خورشیدی همزمان بین این دو را فراهم کرد، که در کنار هم نشان دادند که تلاطم احتمالا تاج خورشیدی را تا دمای باورنکردنی گرم میکند.
گری زانک(Gary Zank)، یکی از نویسندگان مطالعه بر روی نتایج این بررسیها و محقق در دانشگاه آلاباما در هانتسویل، میگوید: توانایی استفاده از مدارگرد خورشیدی و کاوشگر خورشیدی پارکر واقعا بُعد کاملا جدیدی را در این تحقیق باز کرده است.
این تیم در نهایت میتواند «معمای گرمایش تاج» را حل کند.
معمای گرمایش تاج چیست؟
تاج خورشید میتواند به دمای ۱.۸ میلیون درجه فارنهایت(یک میلیون درجه سانتیگراد) برسد، در حالی که ۱۰۰۰ مایل زیر آن، نورسپهر تنها به دمای حدود ۱۰۸۰۰ درجه فارنهایت(۶۰۰۰ درجه سانتیگراد) میرسد.
این یک واقعیت گیجکننده است زیرا هسته خورشید، جایی که همجوشی هستهای هیدروژن به هلیوم اتفاق میافتد، جایی است که بیشتر گرمای خورشید از آنجا میآید. این مانند آن است که هوای حدود ۳۰ سانتیمتری بالای آتش گرمتر از هوای سه سانتیمتر بالای آن باشد.
اختلاف در گرما به این معنا است که باید مکانیسم گرمایش دیگری مستقیما در تاج وجود داشته باشد. تا به حال، دانشمندان در کشف این مکانیسم ناکام مانده بودند، اما تلاطم در جو خورشید که پلاسمای تاج را به طور قابل توجهی گرم میکند، مدتهاست که توضیحی قابل قبول در نظر گرفته شده است. با این حال، بررسی این فرضیه با دادههای تنها یک کاوشگر غیرممکن بود.
ماهوارهها میتوانند خورشید را از دو طریق بررسی کنند: میتوانند از نزدیک و شخصی، مانند کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا از نزدیک بررسی انجام دهند یا میتوانند تحقیقات از راه دور مانند مدارگرد خورشیدی انجام دهند. مدارگرد خورشیدی تاج را از فاصله ۲۶ میلیون مایلی(۴۲ میلیون کیلومتری) از خورشید مطالعه میکند، در حالی که کاوشگر خورشیدی پارکر از درون پلاسمای داغ و سوزان خورشید در فاصله چهار میلیون مایلی(۶.۴ میلیون کیلومتری) از سطح خورشید میگذرد.
اما، بین این دو رویکرد یک تعامل وجود دارد.
سنجش از راه دور میتواند جزئیات گستردهای درباره خورشید نمایان کند، اما وقتی نوبت به انجام مشاهدات فیزیکی در پلاسمای تاج میرسد، ناکارآمد است. از سوی دیگر، مشاهدات از نزدیک میتواند آن پلاسما را با جزئیات بیشتری اندازهگیری کنند، اما نمای بزرگتر از خورشید را دست میدهد.
این بدان معناست که ترکیب اندازهگیری رویدادهای خورشید در مقیاس بزرگ توسط مدارگرد خورشیدی با مشاهدات دقیق همان پدیده توسط کاوشگر خورشیدی پارکر، میتواند تصویر کلی خورشید را با تمام جزئیات پیچیده به ما ارائه دهد.
با این حال، این کار به آن سادگی که به نظر میرسد نیست.
برای تسهیل کار، کاوشگر خورشیدی پارکر باید در میدان دید یکی از ابزارهای مدارگرد خورشیدی قرار بگیرد، زیرا آن دو خورشید را از موقعیت نسبی خود مشاهده میکنند.
گروهی از ستاره شناسان، از جمله دانیله تلونی(Daniele Telloni) محقق موسسه ملی اخترفیزیک ایتالیا(INAF)، کشف کردند که در روز یکم ژوئن سال ۲۰۲۲، دو رصدخانه خورشیدی در فاصله نزدیکی از پیکربندی مداری مورد نظر برای شرکت در چنین همکاری قرار خواهند گرفت.
در حالی که مدارگرد خورشیدی به خورشید نگاه میکند، کاوشگر خورشیدی پارکر دقیقا در کنار آن قرار میگیرد البته کمی دور از دید ابزار متیس فضاپیمای آژانس فضایی اروپا که دستگاهی به نام «کروناگراف» که جلوی نور فوتوسفر را برای تصویربرداری از تاج میگیرد و برای رصد در مقیاس بزرگ و از راه دور ایدهآل است.
برای آن که دو کاوشگر کاملا در یک راستا قرار بگیرند و کاوشگر خورشیدی پارکر در منظر متیس قرار گیرد، مدارگرد خورشیدی یک چرخش ۴۵ درجه انجام داد و سپس کمی دورتر از خورشید قرار گرفت.
دادههایی که در نتیجه این مانور برنامهریزیشده جمعآوری شد، نتیجه بخش بود و تلاطمی را آشکار کرد که در واقع میتواند انرژی را به روشی که فیزیکدانان خورشیدی پیشبینی کرده بودند برای گرمایش تاج منتقل کند.
تلاطم باعث گرمایش تاج میشود به نحوی شبیه به آنچه هنگام هم زدن قهوه در اینجا روی زمین اتفاق میافتد. انرژی با حرکات تصادفی در یک مایع یا گاز در مقیاسهای کوچکتر منتقل میشود و این انرژی را به گرما تبدیل میکند.
انتقال مغناطیسی و حرکت یا انرژی جنبشی از مقیاسهای بزرگتر به مقیاسهای کوچکتر، ماهیت این تلاطم است و در کوچکترین مقیاسها، به نوسانات اجازه میدهد تا با ذرات منفرد که عمدتا پروتونهای دارای بار مثبت هستند تعامل داشته باشند و آنها را گرم کنند.
با این حال، این بدان معنا نیست که پرونده راز گرمایش تاج بسته شده است. دانشمندان خورشیدی هنوز باید مکانیسمی را که توسط این نتایج و همکاری بین کاوشگر خورشیدی پارکر و مدارگرد خورشیدی به آن اشاره شده است، تایید کنند.
دانیل مولر(Daniel Müller)، دانشمند پروژه مدارگرد خورشیدی، میگوید: این اولین قدم علمی است. این کار نشان دهنده یک گام مهم رو به جلو در حل معمای گرمایش تاج است.
تحقیقات این تیم در روز پنجشنبه(۱۴ سپتامبر) در مجله Astrophysical Journal Letters منتشر شد.
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: تاج خورشیدی
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: تاج خورشیدی کاوشگر خورشیدی پارکر مدارگرد خورشیدی مقیاس ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۷۱۰۷۵۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سیاره مشتری به شکلگیری قمر زمین کمک کرده است
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، به نظر میرسد که رویداد موسوم به بیثباتی بزرگ که هرج و مرج را در بین سیارات ایجاد و غولهای گازی را در مدارهایی که امروز میشناسیم مستقر کرد، بین ۶۰ تا ۱۰۰ میلیون سال پس از تولد خورشید رخ داده است.
دانشمندان بر این باورند که سیاراتی نظیر مشتری با بیثبات کردن مدار یک پیش سیاره به شکل گیری قمر زمین منجر شده باشند.
به لطف مطالعات ترکیبات و مکان انواع مختلف سیارکها و دنبالهدارها، دانشمندان دریافتهاند که این حادثه در اوایل تاریخ منظومه شمسی رخ داده است. با این حال، هنوز پازلهایی درباده اینکه چگونه همه چیز دقیقاً از بین رفته یا شکل گرفته، حل نشده است.
به عنوان مثال، دانشمندان دریافتهاند که اجرام منظومه شمسی که امروزه میبینیم، از جمله زمین، به دور خورشید از قرصی از گاز و غبار تشکیل شدهاند. با این حال، برخی از آن اجرام، یعنی سیارکها و دنبالهدارها، به نظر میرسد که از موادی تشکیل شدهاند که در قرص وجود نداشتهاند. حداقل، این مواد نباید در مکانهایی که آن اجرام در حال حاضر در آن قرار دارند، وجود داشته باشد و منطقیتر است که این اجرام قبل از پراکنده شدن در نقاط دورتر به خورشید نزدیکتر شده باشند.
به عبارت دیگر، همه این بررسیها صورت گرفته تا نشان دهد که مشارکت مشتری در شکلگیری قمر زمین اهمیت زیادی داشته است.
یکی از فرضیات این است که در دوران اولیه تشکیل منظومه شمسی، برهمکنشهای گرانشی بین مشتری و سیارههای دیگر انجام میشد که در نهایت منجر به تشکیل موجهایی در ابرمولکولهای حاوی میلیونها سیاره کوچک شد که به آرامی گرد و خاک بیشتری تشکیل دادند و در نهایت به شکلگیری سیارهها و قمرها منجر شد.
در این فرضیه، نقش سیاره مشتری بسیار مهم بوده چراکه با جذب و کشش گرانشی خود، این سیاره بزرگ منجر به کاهش سرعت چرخش ابرمولکولهای حاوی ذرات کوچک شده و این کاهش سرعت، منجر به اتصال و ادغام این ذرات بزرگتر و تشکیل شهابسنگها، سیارهها و حتی قمر زمین شده است.
مطالعات همچنین نشان میدهد که مشتری در کمک به تشکیل قمر زمین نقش مهمی ایفا کرده است و هرچه فرایند تشکیل ماه پیش میرفته، نقش سیاره مشتری افزایش نیز تفزایش یافته است.
انتهای پیام/